Η διατροφή είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για την υγεία μας και εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους.
Η παχυσαρκία σε επιδημικές διαστάσεις, η πληροφορία μεγάλη, τα «μαγικά» και «θαυματουργά» σκευάσματα που μειώνουν την όρεξη και αυξάνουν τον μεταβολισμό πολλά, περιπτώσεις ανθρώπων, που προσπαθούν να χάσουν βάρος και τα καταφέρνουν αλλά σύντομα το ξαναπαίρνουν πίσω, πολλές. Άρα; Το άτομο δεν έχει καταφέρει να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται και αισθάνεται απέναντι στη τροφή και στο φαγητό.
Μήπως τελικά το νόημα είναι αλλού;
Δεν φτάνει μόνο να μάθουμε ότι οι σαλάτες και τα φρούτα μας κάνουν καλό και να ακολουθούμε σωστά τις οδηγίες του διαιτολόγου μας, αλλά παράλληλα με όλα αυτά θα πρέπει να ρυθμιστεί και η συμπεριφορά μας προς το φαγητό δηλαδή να αλλάξει η νοοτροπία και η σχέση μας αναφορικά με το φαγητό.
Εδώ έρχεται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο η συμπεριφοριστική προσέγγιση της παχυσαρκίας, μιας και έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να είναι αποτελεσματική.
Σε αυτό το σημείο νομίζω μπορούμε να συσχετίσουμε όλα τα παραπάνω με κάποιες αρχές Ελλήνων φιλοσόφων.
Συγκεκριμένα, ο Επίκουρος θεωρούσε ότι η έλλειψη πόνου και αταραξίας μπορεί να επιτευχθεί με τη φρόνηση. Η φρόνηση είναι μια από τις σημαντικότερες αρετές για να εκπληρωθούν φυσικές και αναγκαίες επιθυμίες (όπως για παράδειγμα το φαγητό όταν πεινάμε).
Πόνος εννοείται η πείνα, τα προβλήματα υγείας, η στενοχώρια, η πλήξη, ο φόβος, η κατάθλιψη και πολλά άλλα. Η μη εκπλήρωση αυτών διαταράσσει την ψυχική γαλήνη και αναδύεται ο ψυχικός ή σωματικός πόνος που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την πείνα, δίψα, τα προβλήματα υγείας κλπ. Για να θεωρείται κάποιος υγιής δεν αρκεί μόνο η απουσία νόσου ή αναπηρίας αλλά πρέπει να υπάρχει πλήρη σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία.
Πιο απλά η γαλήνη υπάρχει όταν απουσιάζει ο σωματικός ή ψυχικός πόνος και αυτό ο Επίκουρος το θεωρούσε το πιο ύψιστο αγαθό.
Το μέτρο σήμερα θα μπορούσε να είναι μια κατεύθυνση προς την απλότητα και την εκμετάλλευση της εσωτερικής δύναμης του ανθρώπου. Το μέτρο στις ποσότητες και η απλότητα στο συνδυασμό τροφών συμβάλει ενεργά στην επανεκκίνηση της εξωστρέφειας του ανθρώπου από παγιωμένες αντιλήψεις της σημερινής «κουλτούρας» ως προς το φαγητό (γρήγορα γεύματα, ακατάστατη κατανομή γευμάτων κατά την διάρκεια της ημέρας, υπέρογκες ποσότητες, ανισορροπία στο συνδυασμό τροφών, κάκιστη ποιότητα τροφής κ.α.).
Όμως η επικούρεια φιλοσοφία αλλά και οι περισσότερες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων παρόλο την απλότητα τους είναι δύσκολο να επιτευχθούν στη σημερινή κοινωνία, δηλαδή μια κοινωνία υπερκαταναλωτισμού και υπεράριθμων αναγκών.
Το διαιτολογικό μας κέντρο διασφαλίζει τους ποιοτικούς και ποσοτικούς δείκτες της διατροφικής αξίας των τροφών προσαρμόζοντας τα γεύματα στην καθημερινότητα των ανθρώπων και όχι το αντίστροφο, δηλαδή την προσαρμογή της ανθρώπινης καθημερινότητας στις απαιτήσεις των γευμάτων.