Οι δίαιτες ξεκίνησαν ήδη από τον 18ο αιώνα όταν ο παχύσαρκος Άγγλος γιατρός Τζορτζ Τσέιν υπέστη τεράστια απώλεια βάρους τρώγοντας μόνο λαχανικά και πίνοντας μόνο γάλα – αποφεύγοντας εντελώς την κατανάλωση κρέατος. Στη συνέχεια, συνέστησε τη διαιτα του σε όλους όσους υπέφεραν από παχυσαρκία και έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο «Ένα δοκίμιο της υγείας και της μακροζωίας». Αυτό το δοκίμιο συμβούλεψε τον καθαρό αέρα και την αποφυγή «πολυτελών τροφίμων» και έτσι γεννήθηκαν οι πρώτες δίαιτες.
Οι άνθρωποι συνέχισαν να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες για να γίνουν πιο υγιείς ή να κάνουν το σώμα τους να ταιριάζει σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό ιδανικό. Η κουλτούρα της διατροφής αυξήθηκε. Όμως με έναν αυξανόμενο αριθμό προσβάσιμων μέσων, από την τηλεόραση έως τις διαφημίσεις στο Διαδίκτυο, οι έμποροι προώθησαν τα πρότυπα του σώματος και τα ιδανικά που ήταν δύσκολο για πολλούς ανθρώπους να επιτύχουν.
Το 1992, η αγγλική φεμινίστρια Mary Evans Young αντιμετώπιζε για χρόνια προβλήματα ανορεξίας, εκφοβισμού και θέματα με την εικόνα του σώματος της. Αρχικά σκόπευε να γιορτάσει την πρώτη της Ημέρα Χωρίς Διατροφή μόνο στην Αγγλία αλλά στη συνέχεια εμπνεύστηκε να το διαδώσει διεθνώς. Το 1992, μερικές δεκάδες γυναίκες γιόρτασαν την ημέρα κατά της δίαιτας με συγκεκριμένα αυτοκόλλητα “Ditch That Diet” και πικνίκ. Έκτοτε καθιερώθηκε διεθνώς η 6η Μαΐου, ως Διεθνής Ημέρα Χωρίς Δίαιτα.
Σήμερα, ο συμβολικός στόχος της ημέρας είναι η αποδοχή του σώματος και η ποικιλία του σχήματος του σώματος και συμβολίζεται από μια γαλάζια κορδέλα. Ωστόσο, πολλές επιχειρήσεις εστίασης χρησιμοποιούν την ημέρα ως τακτική μάρκετινγκ για να προσεγγίσουν πελάτες προσφεροντας «επιβαρυμένο» φαγητό και λιχουδιές.
Το κεντρικό νόημα της ημέρας πάντως πρέπει να είναι μια κρίσιμη υπενθύμιση ώστε να επικεντρωθούμε στην υγεία, στην διατροφή και στην έκθεση των κινδύνων της επιπόλαιας δίαιτας.
Διότι μια καθημερινή υγιεινή, διατροφική συνήθεια δεν αντικαθίσταται από μια πολλά υποσχόμενη καλοκαιρινή δίαιτα.